2016 senesinin Mart ayında Trieste’de geçirdiğimiz bir hafta sonu bizim için güzel anılara vesile oldu. O zamanlardan kalma yayınlanmamış bir yazıyı sizlerle paylaşmak istedim. Yolu Trieste’ye düşecek olanlara ışık tutacağına inanıyorum.

Trieste, 2016 Mart

Geçtiğimiz hafta sonu Trieste’de harika 2 gün geçirdik. Aylardan Mart ve serin zamanlar olmasına rağmen, şehir çok güzeldi.

Arabayla merkeze vardık. Şehir bir dağ yamacına kurulmuş. Doğrusu bunu beklemiyordum. Merkez düzlük, ama sokak aralarında tepelere kurulmuş eski evler görünüyor. Merkeze kıvrıla kıvrıla dönen yoldan aşağı manzara izleyerek iniyorsunuz. Eski bir tramvay yeşilliklerin arasında tepe kasaba Opicina’ya çıkıyor ve iniyor. Şehir merkezine doğru inerken göze çarpan en büyük bina Università degli Studi di Trieste. Yani Trieste Üniversitesi.

Otel olarak Albergo alla Posta‘yı beğenmemize rağmen aradığımızda yer kalmadığını öğrendik. Resepsiyondaki görevliye başka bir seçenek sorduğumda aynı civarlarda benzer fiyat ve yıldızda Hotel Colombia, Hotel Milano ve Roma’yı önerdi. Hotel Colombia’nın resimleri internette hoşumuza gitmedi. Zaten sonra farkettik ki ara sokakta karanlıkta kalıyor. Önümüze önce Hotel Milano çıktı. Durup fiyat sorunca içerisini de makul bulduğumuzdan fazla uzatmadan hemen kalmaya karar verdik. Detayları merak edenlerle seve seve paylaşırım. Odalarının geniş, kahvaltısının tatlıdan başka bir şey yemeyen İtalyanlar’ın dışında bizim de düşünülmüş olduğumuzu hissettirmesi güzel. Yer bulacaklar için ise Albergo alla Posta’yı öneririm. Tam meydana bakan, günlük güneşlik bir ferahlıkta. Önünden ise tarihi Opicina tramvayı kalkıyor.

Bir Cuma akşamüstü vardığımız Hotel Milano’dan çevrede yakın bir kaç yemek önerisi aldık. Valizlerimizi odaya bırakıp hemen dışarı attık kendimizi. Hava hala aydınlıktı. Resepsiyondaki görevlinin 3 önerisi oldu. Biri balıkçı, diğeri biracı, diğeri ise pizzacı ve trattoria (lokanta). Balıkçıyı daha özenli bir akşama bırakalım deidk. Birreria ise İtalya için çok rastlanan bir seçenek değil. Yerel şeyler tercihimiz hemen yakındaki Pizzeria Vesuvio’ya gittik. Pizzalarımızı söyledik. Zaten odun ateşi alev alev, usta iş başında, içerisi mis gibi. Masaya oturunca mekanın sahibi bana kırmızı bir gül hediye etti. Çok hoş! Direk kalbimi çalmış oldu. Başlangıç olarak da bir tane piatto misto di mare, karışık deniz mahsülü söyledik. Sokak arasında basit bir pizzacıda bile böyle deniz ürünleri bulmak harika doğrusu. Bütün yemekler nefisti.

Trieste ile ilgili bilgiler şimdiler bu kadar, ertesi gün neler yaptığımız bir sonraki yazıda 🙂 Bizi takip edin